Nomada

Marg2012, Włóczykij

- Kiedy wyruszasz? - zapytał Muminek.

- Teraz - zaraz! - odparł Włóczykij wrzucając równocześnie wszystkie łódki do wody.

Zeskoczył z poręczy i wciągnął nosem poranne powietrze. Był to dobry dzień na wędrówkę. Grzbiet gór czerwienił się w słońcu, a droga wijąca się ku szczytom nikła gdzieś po drugiej stronie, gdzie była nowa dolina i nowe wzgórza...

Muminek stał i patrzy na Włóczykija, który zwijał swój namiot.

- Czy długo cię nie będzie? - zapytał.

- Nie - odparł Włóczykij. - Pierwszego wiosennego dnia będę tu znowu i zagwiżdżę pod

oknem. Rok tak prędko mija!

- Tak - odparł Muminek. - Do zobaczenia!

Muminek został sam na moście. Widział, jak Włóczykij stawał się coraz mniejszy i mniejszy i jak w końcu znikł wśród śliw i srebrnych topoli. Po chwili jednak dobiegł go dźwięk jego harmonijki. Włóczykij grał „Wszystkie małe zwierzątka wiążą kokardkę na ogonie”. Teraz wiedział na pewno, że jego przyjaciel czuje się szczęśliwy. Muzyka stawała się coraz cichsza i cichsza, aż w końcu zaległa zupełna cisza. Wtedy Muminek wstał i wrócił przez pokryty rosą ogród.

Na schodach zastał Topika i Topcie, którzy leżeli zwinięci na słońcu.

- Fień dobry! - powiedziała Topcia.

- Dzień dobry! - odpowiedział Muminek, który rozumiał już ich język, aczkolwiek mówił nim z trudnością.

- Czy fłakałeś? - zapytała.

- Nie, nie - odparł Muminek. - Tylko że Włóczykij znów wyruszył w świat.

- Fój fochany! - zawołała Topcia ze współczuciem. - Jaka fkoda! Czy fprawi ci frzyjemność focałować mnie f nos?

Muminek serdecznie pocałował Topcie w nos, ale nie poczuł się ani trochę weselej.

Widząc, że wciąż jeszcze jest smutny, Topik i Topcia pochylili głowy i szeptali coś przez chwilę z przejęciem

Tove Jansson, W dolinie Muminków

Nomada

1. członek ludu, plemienia prowadzącego wędrowny tryb życia; koczownik

2. przenośnie o kimś kto często zmienia miejsce zamieszkania, pobytu; tułacz

Źródło: Słownik SJP, www.sjp.pl/nomada [dostęp: 16.09.2013]

  

Nomadowie 

koczownicy; pasterskie i zbieracko-łowieckie ludy koczownicze.

Etym. - gr. nomás dpn. nomádos 'pasterski; koczownik'.

Źródło: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego, www.slownik-online.pl/kopalinski [dostęp: 16.09.2013]

Nomada – koczownik, wędrowiec, członek grupy ludzi nieposiadającej stałego miejsca zamieszkania, przemieszczającej się z miejsca na miejsce, np. w związku ze zmianami pogody lub w poszukiwaniu żywności, wody, opału albo pastwisk dla zwierząt hodowlanych. Osoba prowadząca koczowniczy, wędrowny tryb życia, także podróżująca stale lub sezonowo z powodów handlowych, kulturowych lub religijnych.

Współczesnymi przykładami nomadów są:

- Beduini z Arabii – Arabowie z jednego z plemion koczowniczych Arabii, Syrii, Nubii, lub pustyń Sahary,

- Romowie,

- Tuaregowie,

- Inuici,

- Pigmeje,

- Buszmeni,

- Lapończycy,

- Czukcze,

- Aborygeni australijscy.

Grupy koczowników były zazwyczaj zorganizowane w jednostki plemienne, mężczyźni tworzyli zwarte grupy wojowników, aby podporządkować sobie tereny, w obrębie których grupa przebywała.

Nomadzi nie trudnili się rolnictwem. Korzystali po prostu z zasobów ziemi tak długo, aż nie wyczerpali ich. Wówczas zwijali obozowiska i ruszali w poszukiwaniu lepszych warunków. Nie znali uczucia przywiązania do ziemi. Koczownicy, tak jak wszyscy, czasem toczyli wojny między sobą, czasem najeżdżali ludy osiadłe, a czasem po prostu handlowali. Ich ruchliwość sprawiała, że wszelkie wieści i nowości rozprzestrzeniały się po świecie znacznie szybciej.

Wtargnięcie koczowników na tereny osiadłych cywilizacji odcisnęło piętno na historii starożytnego Egiptu i Babilonii, a swój rozkwit społeczeństwa nomadów osiągnęły podczas najazdu Mongołów pod przewodnictwem Czyngis-chana oraz Timura w Azji
i Europie w XIII, XIV i wczesnym XV wieku.

Źródło: Wikipedia, www.wikipedia.org/wiki/Nomada [dostęp: 16.09.2013]